Tradycja uprawiania sztuki narracyjnej i pisania historii opatrzonych cyklem obrazków była częścią japońskiej kultury dużo wcześniej niż Superman założył swoją pelerynę. Pierwszym przykładem wczesnej twórczości, która wpłynęła na rozwój współczesnych japońskich komiksów są dzieła Toba Sojo, jedenastowiecznego malarza obdarzonego wyrafinowanym poczuciem humoru. Jego malunki przedstawiały najczęściej zwierzęta i satyryczne obrazy z życia buddyjskich kapłanów. Artysta przedstawiał rozwój wydarzeń za pomocą cyklu obrazków namalowanych na zwoju, który rozwijał się od prawej strony do lewej. Ta tradycja odczytywania obrazów od prawej do lewej strony trwa do dziś we współczesnej mandze.



Kolejnym artystą, który wpłynął na rozwój współczesnej mangi był Katsushika Hokusai, sławny dziewiętnastowieczny artysta i rytownik. Jego szkice mangi są jednym z pierwszych przykładów humorystycznego nurtu w japońskiej sztuce. Hokusai był również pierwszym artystą, który użył terminów "manga" i "swawolne szkice", by opisać swoje humorystyczne obrazy. Manga Hokusai obejmuje zuchwałe wizerunki ludzi robiących komiczne miny i niewidomych oglądających słonia, które stały się sławne w całej Japonii.



Shunga czyli sztuka erotyczna jest kolejnym popularnym rodzajem japońskich druków i obrazów, który wpłynął na rozwój współczesnej mangi. Erotyczne obrazy shunga ("obrazy wiosenne") często przedstawiały dwuznaczne metafory: wysokie bakłażany albo grzyby. Wpływ Shunga widoczny jest we współczesnej mandze, a szczególnie w hentai.



Innym przykładem dzieł, które miały wpływ na współczesną mangę, są druki z yokai albo mitycznymi japońskimi potworami. Tsukioka Yoshitoshi stworzył kilka popularnych druków przedstawiających yokai, duchy, wojowników popełniających seppuku i prawdziwe historie kryminalne. Przedstawiane przez niego sceny drastycznej przemocy uczyniły go sławnym i stały się inspiracją dla współczesnych autorów mangi, takich jak Maruo Suehiro i Shigeru Mizuki.

 

Manga ma długą i silną tradycję wyśmiewania pewnych zjawisk społecznych. Kibyoshi czyli "książki w żółtych okładkach", które ośmieszały japońskich wpływowych polityków, były bardzo popularne w osiemnastym wieku. Po tym jak Commodore Perry otworzył Japonię na zachód w 1853, wraz z napływem cudzoziemców pojawiły się europejskie i amerykańskie komiksy. Zaczęły ukazywać się takie czasopisma jak The Japan Punch czy Toba-e, których humor i szata graficzna zdobyły uznanie japońskich czytelników. Artyści czerpali inspirację z zachodnich komiksów i w ten sposób zaczęła się ewolucja japońskiego komiksu w kierunku współczesnej mangi.



Rakuten Kitazawa był jednym z dwudziestowiecznych artystów, którzy połączyli styl komiksów wschodu i zachodu. Zainspirowany popularnymi historyjkami obrazkowymi takimi jak The Yellow Kid i The Katzenjammer Kids, Kitazawa stworzył popularne komiksy takie jak Tagosaku to Mokube no Tokyo Kenbutsu. W 1905 założył Tokyo Puck, magazyn lansujący japońskich rysowników kreskówek. Dziś uważa się, że Kitazawa jest ojcem współczesnej mangi. Innym pionierem w dziedzinie mangi był Ippei Okamoto, twórca Hito no Issho. Okamoto był również założycielem pierwszej społeczności japońskich rysowników kreskówek Nippon Mangakai. Twórczość Kitazawy, Okamoto i wielu innych artystów tego okresu wpisywała się w nastroje ówczesnego społeczeństwa. Ten czas był jednak dopiero początkiem wielkich zmian dla Japonii, ponieważ Kraina Wschodzącego Słońca wkrótce miała rozpocząć wojnę.